4WD in Wadi Rum

Na een bezoek aan Petra kan het alleen minder worden zou je zeggen. Maar dat blijkt toch niet zo te zijn. ’s Middags zijn we Wadi Rum binnen gereden, een soort natuurpark in de woestijn. Het bestaat uit allerlei surrealistische vooral rood/roze kleurige bergtoppen, waartussen de dalen geheel opgevuld zijn met zand en zandduinen. Het is het gebied waar de Seven Pillors of Wisdom van T.H. Lawrence zich afspeelt en hij, als Engels geheim agent, samen met de bedouinen de Turken uit het gebied en Aqaba verjaagd. Zonder gids hebben we daar twee geweldige dagen beleefd: kris kras door het gebied crossen, in 4WD en soms Low Gear, af en toe verdwalen, gelukkig bieden de daar wonende bedouinen en anders wel onze GPS’en dan altijd uitkomst. .
Onze kampeerplek was een van de mooiste plekjes tot nu toe, onder aan een 20 meter hoge natuurlijke bug van zandsteen. Een idyllische omgeving waar nadat alle andere toeristen vertrokken waren, de chili heerlijke smaakt, al zeg ik het zelf. ’s Nachts heerlijk geslapen na de opkomst van de volle maan te hebben bewonderd; de meest stille nacht tot nu toe. Zo willen we nog wel eens in de woestijn overnachten.

Wereldwonder Petra

Petra is geweldig. Frus en Liesbeth waren er al eerder, maar voor Ipo en Lies was dit de eerste keer. Je weet van foto’s en enkele scenes uit de film de Raiders of the lost Arc wat je te wachten staat, zeker bij de ingang.
De stad Petra van de Nabateers (jazeker) met al zijn graven, holwoningen is veel groter en de kleuren van de zandstenen lopen van rood, paars naar geel en groen. De geofysici onder ons zijn er nog niet over uit hoe deze waarschijnlijk geochemische processen werken of gewerkt hebben. De stad is enkele eeuwen BC gebouwd en ligt op een plek, die vanuit de omgeving niet zichtbaar is en in de 19e eeuw bij toeval ’ontdekt’. De ingang is een kilometer lange, zeer smalle, 100 tot 200 meter hoge kloof. Verder hadden de bewoners een ingenieus watervoorzieningsysteem opgezet met bovenstroomse dammen (inclusief omleiding van water bij flash floods), in rots uitgehouwen cisternes op de hoogste rotsen en een uitgebreid waterleidingsysteem om het water op alle plaatsen te brengen voor persoonlijk gebruik en irrigatie.
In Petra hebben we 2 onvergetelijke dagen doorgebracht met enkele wandelingen door de kloven en bovenlangs met mooie doorkijkjes en uizichten. Dit afgewisseld met het zwembad van hotel Al Anbat, waar wij op de parkeerplaats bivakkeerden.
Petra is aan iedereen aan te bevelen (misschien in een iets koeler seizoen).

Eten

Dat doen we toch allemaal? Wij hier ook hoor, en dat gaat prima tot nu toe. We koken ons potje meestal zelf en als dat zo uitkomt pikken we een restaurantje. Boodschappen doen vergt elke dag weer veel tijd, voordat we brood , groenten en fruit + drankjes gescoord hebben, zijn we verschillende winkels verder. Brood heet chobbes of ekmek. Dit zijn van die platte droge broden die niet populair bij ons zijn. Het Nederlandse brood is het enige wat we echt missen. Zeker nu in deze Arabische wereld de ramadan bezig is zijn veel winkels ’s ochtends of ’s middags of ’s avonds dicht, de goede volgorde zijn we nog steeds niet achter. Overdag zijn nu alle tentjes dicht , dus zijn we dan self supporting.
Eten doen we meestal vegetarisch, niet uit overtuiging, maar meer omdat de kamelen, schapen en geitenkoppen voor de slagerij niet aantrekkelijk zijn. Wij spreken geen Arabisch en zij geen Engels , wat het ook niet gemakkelijk maakt om een pondje gehakt te krijgen. De kippen moet je nog voor je laten slachten , wat voor ons ook (nog) geen optie is We eten gezond en lekker,.met de lokale ingrediënten en wat fantasie lukt het elke keer weer om wat smakelijks op tafel te zetten.

Wadi Majib

Goed voorbereid kwamen we bij de receptie van Wadi Majib aan. Op en top gekleed om een canyon tocht te maken. Dat bleek een misrekening, het was weliswaar een tocht door een canyon, maar eentje waar een rivier met allerlei stroomversnellingen doorheen liep. Zoals de man bij de receptie al zei : “You will get totally wet” en daar was geen woord van gelogen. Voor het merendeel liepen we door lekker warm water en regelmatig moest er over watervalletjes geklommen worden waarbij duizenden liters water er alles aan deden om je weer richting de uitgang te krijgen. Met wat blauwe plekken en een enkele valpartij is het ons gelukt om ons met veel plezier twee uur lang uit de naad te werken.

Dode Zee

Eigenlijk was het absurd duur en ook helemaal niet fijn maar het moest nu eenmaal. Men kan niet de Dode Zee voorbij rijden zonder er in gezwommen te hebben. Het ongemak begint al met de temperatuur. Het gebied van de Dode Zee ligt 400m beneden zeeniveau en is niet gewoon heet, het is er verschrikkelijk heet, een temperatuur van boven de 40 o bij 100% vochtigheid zorgt voor wat meer ongemak dan een transpirerende bilnaad. Verder voelt een pekelbad van 27% zout gewoon vies aan, men heeft het gevoel door dikke stroop te lopen. Inderdaad als je gaat zitten drijf je boven op het water maar tegelijkertijd gaat elk wondje, krasje, muggenbultje pijn doen. Na de fotoshoot verdwenen we dan ook snel naar het normale zwembad waar het water ook zo warm was dat je het gevoel had in een badkuip te zitten.

Ajloun Reserve

Dat was verdorie niet goedkoop, 32 JD, zeg maar 32 € om even te mogen wandelen in het Ajloun Forest Reserve. Oh, U wilt de Soap Trail van 7km wandelen, dan komen daar nog 53 JD bij. Toen we een beetje van deze prijzen bekomen waren besloten we om 32 JD te betalen en de zaak ordinair te flessen. Niemand kon ons beletten om de bordjes van de Soap Trail te volgen. Zo gezegd, zo gedaan. Helaas kwamen we aan het eind van de trail uit zo’n 1000 meter dieper en 20 km via de weg verwijderd van onze auto’s en dood en dood moe. Blijkbaar was een ophaal service inbegrepen in de 53 JD, die dus nu niet voor ons weggelegd was. Gelukkig zijn de Jordaniërs hele lieve mensen en al snel was er iemand bereid om ons per auto naar het beginpunt terug te brengen. Geld wilde hij niet dus hebben we hem verblijd met echte oud-hollandse stroopwafels.

Jerash

Eigenlijk wilden we Jerash bezoeken maar het is er niet van gekomen. Om de een of andere reden ontbrak ons de energie om de zoveelste rij pilaren en blokken zandsteen te gaan bekijken uit voorbije eeuwen. Hennelies heeft een enkele foto door het hek genomen. Het is ook moeilijk om enthousiast te blijven als je toplocaties zoals Palmyra en Krak gezien hebt. Overnacht hebben we hier bij het Olive Branch Hotel waar we op de parkeerplaats mochten slapen met gebruik van toilet, douche en zwembad. Hier kwamen we ook weer onze Duitse overlanders, Rolf en Joachim tegen. We hadden ze al eens eerder gezien in Damascus. Hun auto gaf wat probleempjes, als hij al wilde starten dan liep hij heet. Ongetwijfeld gaan we ze nog vaker tegenkomen, want zij zijn ook op weg naar Zuid-Afrika.