Reisblog Ipo en Hennelies en Frus en Liesbeth

Reisblog Ipo en Hennelies en Frus en Liesbeth

Nederland (Castricum, Utrecht) --- Zuid Afrika (Kaapstad)

Van 1 augustus 2010 t/m januari 2011 gaan wij met z'n vieren op reis. Wij zijn Frus en Liesbeth en Ipo en Hennelies, die elkaar sinds 1973 kennen en allen reislustig van aard zijn.

We rijden vanuit Nederland met eigen vervoer naar Kaapstad Zuid-Afrika. Met onze eigen auto's (Toyota Landcruiser HZJ78 en HZJ80), een slaapplek op het dak, etc.

We hopen op deze wijze al onze familie, vrienden en bekenden op de hoogte te houden van onze belevenissen.







De route

De route
en het plan

woensdag 19 januari 2011

Fish River Canyon

Na Sossusvlei smaakte de Namib-Kalahari woestijn ons naar meer. Maar met een Roadrunner, waarvan de 4-wiel aandrijving zodanig knakt en kraakt dat iedereen in Solitaire uit zijn siësta wakker schrikt, gaat dat niet. Noodgedwongen maken we daarom een ‘omweggetje’ langs de CV Joint specialist in Windhoek. In de hoofdstad zijn we ons ook te buiten gegaan aan een heerlijke wildmaal in Joe's Beerhouse(Annet, bedankt voor de tip).

De weg naar Fish River Canyon is warm en lang. Onderweg overnachten we op de kokerbomen(een soort kamerplanten)-camping, nabij de giant’s playground (speeltuin met enorme rotsblokken). Deze botanische en geologische landmarks op de rand van de Namib-Kalahari woestijn blijken inderdaad zeer apart en fotogeniek.


De volgende dag rijden we door een desolaat western landschap en bereiken we de Fish River Canyon, een heel diep rivierdal ingesleten in zeer oude gesteenten. Prima excursiepuntje voor de geologen. De scenic route gaat over hoge kliffen langs allerlei uitzichtpunten, waarbij bij sommigen onder ons de rillingen over de rug gaan. Anderen rijden de auto het liefst met de bumper over de afgrond. De 4-wiel aandrijving van Roadrunner doet weer geruisloos zijn werk bij de paar heuveltjes waar dat nodig is.





Vanuit de Canyon was het plan om door te steken naar Zuid Afrika. De eerste paar honderd kilometer was er geen mogelijkheid meer om eten te kopen. Dus werd het plan opgevat om een kleine detour te maken over Grünau om weer de voorraden aan te vullen. In zo’n metropool moest dit mogelijk zijn. Het was een kleine 100 km omweg maar dat hadden we graag over voor een paar lekkere bekertjes yoghurt en vers brood. Onze deceptie was groot toen we in Grünau aankwamen en de enige winkel bestond uit het Shell tankstation winkeltje. De eigenaar liet ons met veel trots zijn kassa zien uit 1907. Hij verkocht onder anderen gordijnhaken, breinaalden en BH’s, goed verstopt in stoffige dozen, maar helaas yoghurt en vers brood dat was niet beschikbaar. De eigenaar overigens leek niet veel jonger dan zijn kassa.

Opgewekt vervolgden wij onze weg naar een hete bron terug diep in de canyon, waar we heerlijk gezwommen hebben en bij 40+ graden genoten van onze erwtensoep (Dank je wel Frank) voor wij onze reis vervolgden naar Zuid Afrika.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten