Namibië is grotendeels woestijn. De koude lucht boven golfstroom afkomstig uit de zuidpool voorkomt dat er wolken ontstaan en het binnenland regen krijgt. De skeleton coast aan de Atlantische Oceaan is afwisselend heet als in de woestijn of koud en mistig als op de zuidpool. Het surrealistische landschap bestaat uit afwisselend zandduinen en zoutvlaktes alles geheel kaal. Zo kan je het ene moment lekker lunchen in de zon en het volgende moment heb je een trui nodig bij de tent.
Dat het weer en ook het terrein af en toe onstuimig is een ding wat zeker is: diverse scheepswrakken zijn te bewonderen langs de kust. Ook de Roadrunner had er duidelijk moeite mee: zeer schor en luidruchtig, anderen zeggen met een sportief geluid, vanwege een afgebroken uitlaat werd Swakopmund bereikt, alwaar het euvel voor een prikkie weer verholpen werd. De linker voorbumper hebben we niet meer teruggevonden,
Midden langs de skeleton coast bij Cape Cross, zo genoemd vanwege het kruis dat de Portugezen er in 1496 plantten, woont er een kolonie zeehonden. Een prachtig gezicht om de duizenden beesten te zien. Als je er in de buurt komt heb je wel wasknijpers nodig om je neus dicht te houden vanwege de stank van dode beesten (25% van de jonkies redt het niet en er is geen zeehondencrèche hier) en de grote hoeveelheid zeehondenpoep.
woensdag 19 januari 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten