Welcome to Egypt

We kregen onze paspoorten niet terug ! De official sprak ook nog praktisch geen engels maar we begrepen dat we ergens in een gebouw aan land tezijnertijd met onze paspoorten verenigd zouden worden. Op de boot van Akaba in Jordanië naar Nuweiba in Egypte vormde zich een lange rij voor een klein kantoortje om paspoorten te laten afstempelen, waar wij ons omdat we niet beter wisten bij aangesloten hadden met bovenvernoemd resultaat.
Eenmaal aan land in Nuweiba vonden we na een aantal gebouwen geprobeerd te hebben, dezelfde official terug. en waren we opgelucht dat we de paspoorten weer op tafel zagen liggen. Helaas moest er eerst nog een zegeltje gehaald worden ergens voor EP 15 pp. Toen dat gelukt was kregen we de pasporten terug. Ipo en ik feliciteerden elkaar met de snelheid waarmee ons dit alles gelukt was.
Drie uur later waren we wat minder vrolijk. Als er een foto bij dit stukje had moeten staan was het er een waarbij we onze petten van frustratie aan het opeten waren. Ruwweg geschat hebben we zo’n 30 formulieren moeten invullen, allen in het Arabisch gesteld. Ons Arabisch beperkte zich tot “yes en no” dus daarom werd ons een jonge douane man ter beschikking gesteld die Engels sprak en ons hielp. Deze jongeman had sinds zes uur niets gegeten en gedronken, zijn sexleven was waarschijnlijk opgedroogd en hij snakte waarschijnlijk naar een sigaret. Kortom, aangezien dit werk geen carrièremove was voor hem, had hij er ook duidelijk geen zin in. Zijn Engels beperkte zich ook tot “Now you pay him xx Pounds” , waarbij xx waardes aannam van 20, 120, 520, 530 en diverse andere bedragen. Zijn tweede Engelse zin was “Go and make copy” en dan gingen we weer naar een kopieergebouw waar vriendelijke mensen ons kopietjes bezorgden van Arabische formuliertjes, uiteraard tegen betaling.
Het dieptepunt werd bereikt toen we naar een stinkend gebouwtje aan het eind van het terrein liepen en op een deur klopten waarvan ik dacht dat het toilet was. Omdat er geen reactie kwam liepen we weer weg maar dat was te vroeg. Een jongeman deed onverwacht toch open en was net zijn hemd in zijn broek aan het stoppen. De reden was duidelijk, naast zijn bureau lag een matras waarvan de damp nog steeds opsteeg. Hij was onverwacht uit dromenland gehaald. Ook hier formuliertje invullen met Ritsema, nee, Ritsema niet Flitsma of Ritsernaast. Only 20 pounds en nadat wij de kwaliteiten van Mido hadden geroemd en only 20 pounds lichter konden we door naar de volgende ronde en waren zelfs Robben en van Persie good footballers.
Aan het einde van de drie uur hadden we een compleet nieuwe in Arabisch gestelde licence voor de auto, een nieuwe verzekering (nu zijn we dus 2 keer verzekerd, maar ja de risico’s zijn hier ook minstens zoveel hoger) en nieuwe nummerplaten die een snotneus dwars door onze achterdeuren schroefde. Wij zelf blaften van de honger waren uitgedroogd, 1500 Egyptische ponden lichter en in staat tot moord.