Mr. Salah

Daar stonden we dan met zijn allen, vijf Duitsers waaronder twee kindertjes, drie Ieren, een Engelsman, een Australiër, een Zuid-Afrikaan en natuurlijk vier Nederlanders. Met zijn allen stonden we buiten Salah’s kantoor te wachten tot hij beschikbaar was voor audiëntie. Salah was er natuurlijk al maar het was nog geen tijd om het plebs te ontvangen.
Iedereen die de beroemde tocht naar Kaapstad overland maakt kent Salah en probeert vriendjes te worden, want Salah is de “Koning van de pontons”. Wil men over de oostkant naar Zuid Afrika dan moet men door Sudan en de enige manier om Sudan in te komen is via een van de wekelijkse boten van Salah. Auto’s worden namelijk op pontons geladen en dan met een sleepboot van Aswan in Egypte naar Wadi Haifa in Sudan gebracht. De vorige twee boten waren uitgevallen en dus waren er een paar desperaat om weg te komen, waaronder wijzelf.
Uiteindelijk hadden we lang genoeg gewacht en liet Salah ons binnen in zijn kantoor. In twee zinnen vertelde hij dat hij ons pas wilde terugzien als we naar de Tourist Court en de Tourist Police geweest waren. Met behulp van een paar coördinaten die we van een vettig papiertje mochten overschrijven werden we op puzzeltocht met GPS coördinaten Aswan in gestuurd.
Bij de Tourist Court zaten twee mannetjes buiten op twee stoelen papiertjes te schrijven. Na een uurtje kregen we allemaal een vodje met een stempeltje en krabbeltje waardoor we met open armen bij de Tourist Police zouden worden ontvangen.
De chaos bij de Tourist Police was enorm, lange rijen mensen met allemaal officieel uitziende papieren die schreeuwend en duwend iets voor elkaar probeerden te krijgen. De ambtenaren achter het glas schreven allemaal dingen op papiertjes, mikten er diverse stempels op en gaven die aan elkaar door. Het leek niet alsof er enige vooruitgang was. Niemand ging weg, er kwamen alleen maar mensen bij.
Opeens leek er een doorbraak toen Ipo de juiste man te spreken kreeg. Hij sommeerde ons de Egyptische nummerplaten eraf te schroeven en bij hem in te leveren. Het eerste kleine probleempje deed zich gelijk al voor toen een Duitse motorrijder probeerde de ene nummerplaat die hij gekregen had in te leveren. Helaas dat moesten er twee zijn. Op zijn vraag waar hij die tweede dan vandaan moest halen werden de schouders opgehaald. Na twee uur wachten werden de nummerplaten weer teruggegeven en gingen we onverichterzake maar naar Salah. Gelukkig hadden we de schroeven nog.
We raakten er al aan gewend want ditmaal moesten we met zijn allen voor Salah’s kantoor wachten omdat hij aan het bidden was. En omdat hij waarschijnlijk heel wat zonden te overdenken had duurde dat enige tijd. Uiteindelijk vond ook Salah het geen probleem, laten we het maar op maandag morgen overdoen dan hoeven de auto’s ook geen twee dagen in de haven bij de douane te staan. Na nog even een schandalig bedrag betaald te hebben voor een cabin mochten we naar huis. Het grappige is dat er een compleet nieuwe weg van Egypte naar Sudan, via Abu Simbel, loopt maar die mogen wij niet gebruiken. Overmorgen zijn we in Sudan Inshallah…