Red, white and black deserts

De Western desert road van Bahariya naar Luxor is laaaang, meer dan duizend kilometer woestijn afgewisseld met oases. De weg is bovendien voor het grootste gedeelte ook recht en eentonig, een waarachtige opgave voor bestuurders om wakker te blijven. De waarschuwingsborden voor bochten, meer koerswijzigingen van enkele graden en de vele checkpoints, vormen de belangrijkste gebeurtenissen in een uur rijden. Het grootste risico bij checkpoints blijkt intussen dat je pennen of potloden kwijtraakt, aangezien de politie of militairen daar een groot tekort aan hebben.
Spectaculaire tussendoortjes zijn er gelukkig ook.

De mooiste is het White Desert geopark, waar we overnachtten tussen de door de wind gezandstraalde witte beeldhouwwerken in de vorm van verschillende soorten paddenstoelen en dieren uit het dierenrijk. Een oogverblindend en surrealistisch schouwspel, waar onze auto’s zich weer fotogeniek konden laten zien. ’s Avonds bleek dat we niet de enige waren die er overnachtten, gezien de diverse vuurtjes in de woestijn. Ook de aanwezige woestijnvossen hadden zich aangepast en kwamen tijdens het eten hun portie ophalen. Het eerste ‘wild’ hebben we gespot.

Daarnaast zijn er de oases, sommige groot (Bahariya), Dahkla, ..) andere klein (Farafra, Khagla, ..), waar dadelpalmen en ander groen welig tieren. Alle oases bestaan bij de gratie van zoet grondwater; de aanwezige hot en cold spring zijn in feite aangesloten op diepe waterputten. Niet zelden een mislukte, hergebruikte olieboring. De verdere voorzieningen in de oases zijn basic, in ieder geval geen internet.

Daarom zijn we blij dat we nu in Luxor aangekomen zijn bij onze camping met zwembad en internet, waar ook de Oranje Trophy heeft gekampeerd en waar we de eerste overlander vanuit Zuid Africa zijn tegengekomen. Dat levert een hoop informatie op.