Tse tse

Naar Malawi gaan de meeste mensen voor een strandvakantie. Het Malawi meer is zo’n 500 km lang met prachtige stranden. Het water is zoet en zo’n 25 graden warm, fantastisch dus. Maar Malawi heeft ook een aantal mooie parken en een van die parken met de onuitsprekelijke naam Vwaza park werd het best bewaarde geheim van Malawi genoemd.
Omdat sommigen onder ons vonden dat we te lui en te vadsig werden van het vele liggen op de fantastische stranden en het nuttigen van de nodige Kuche-Kuche biertjes werd met algemene stemmen besloten om Vwaza met een bezoek te vereren. Er zouden onder anderen hele kuddes olifanten en nijlpaarden te bezichtigen zijn afgewisseld met groepen uitzonderlijk agressieve buffels.
Welnu twee uur later en na zo’n 100 km door het park gereden te hebben was de oogst beperkt tot 2 hertjes. We zouden meer dieren gezien hebben in het Geuldal in Limburg. Wat we wel gezien hadden waren Tse-tse vliegen, een soort steekvlieg maar dan erger, veel erger. Voor we de ramen dicht konden draaien waren er al een tiental binnen. Het gevecht begon onmiddellijk. De tactiek van de Tse-tse’s was om je tenen aan te vallen wetende dat de bestuurder de voet niet van de gaspedaal kon halen. De concentratie had dan ook zwaar te lijden, vandaar dat we die diepe geul met 50 km/h over het hoofd zagen. Gelukkig hadden wij een plafond in onze auto waardoor wij konden terug stuiteren. Het voordeel was dat we even de pijn in onze tenen vergaten.
De auto van Ipo en Hennelies zag er ondertussen van buiten uit als een Turks bad, zij moesten de gevechten leveren met de ramen dicht en een kapotte airconditioning. De gedode vliegen werden overigens onmiddellijk vervangen door vriendjes die via de luchtroosters binnenkwamen.
Na twee uur zag de auto er van binnen uit als een slagveld met tientallen vliegen lijken en overal bloedvlekken tegen de ruiten, merendeels mensenbloed. We besloten dat dit wel weer genoeg opwinding was voor de dag en gingen maar weer gauw terug naar ons strand met de lekkere Kuche-Kuche biertjes.