Na 4 maanden zijn we bij de warme Indische Oceaan aangekomen. De verzamelde email en internetinformatie (bij deze met name onze dank aan o.a. mevrouw Vincent, Pit en Git en anderen die ons voorgingen) brengt ons bij een prachtig oord. Peponi Beach Resort: een bounty strand, warme zee met zwembad, palmen, uitzicht vanuit de daktent over de zee en weinig muskieten. Na al die ‘kou’ in de hooglanden (15-25 graden) is het tijd om wat te snorkelen en bruin te worden dus.
Het is een prachtige dag als we met de dhow van de camping naar het rif voor de kust zeilen, waar de meest prachtige koralen en vissen in alle kleuren van de regenboog te vinden zijn. Het aanmonsteren is wat onwennig als je over een verdronken rif moeten lopen met je blote voeten, maar als we eenmaal in de dhow zitten is het genieten met een tiental andere geluksvogels.Het duiken met bril, snorkel en vinnen is een kolfje naar de hand voor Frus en Liesbeth als ervaren duikers, maar ook Hennelies en Ipo verleggen hun grenzen onder water. Het water is gelukkig helder op zee en we zien prachtige koralen, zeesterren en –egels en vissen. Na deze vermoeiende bezigheid is het verplicht uitrusten op een onbewoond zandeiland omringd door de turkooizen zee. Na de terugtocht over de ietwat ruwere zee is het ’s avonds aan de wal ook weer heerlijk toeven, drinken en eten (‘champagne’ ter ere van de verjaardag van Lies). We besluiten een extra dagje Peponi in te lassen omdat we toch nog niet bruin genoeg geworden zijn.
Het is wel jammer dat we moeten afzien van de ongetwijfeld even fantastische stranden en snorkelparadijzen verder zuidwaarts, omdat de veerboot tussen Tanzania en Mozambique ongeveer 3 jaar geleden is gezonken en er is nog geen nieuwe boot. Je moet 400 km omrijden. Bovendien is er geen visa aan deze grens verkrijgbaar.Besloten wordt Mozambique te laten voor wat het is en direct door te rijden naar Malawi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten